ای مرغ سپید شعله های پرخون
بیفشان باغ گلگون خورشید
در سینه ی تپه های سرد دشت
این صـــدای حصار گرفته ی توست
که بـیداد می کند
با صــدای بلند نبض دیــدار
شــهر با لبخند نفس می کشد.
+ نوشته شده در سه شنبه ۶ بهمن ۱۳۸۸ ساعت 18 توسط m.sahel
|