یکی در آرامش تپیده
و آن یک هزاران
چون گیاهی در هوای سحر
بر خاک دمیده
و سبز گاهی
آرام لمیده
در این گستره
سپیدارهای بلند بلورین بهار
نسیمی در خود دمیده
نسیمی سرمست
در گردش زمین و زمان.
+ نوشته شده در یکشنبه ۱۶ فروردین ۱۳۸۸ ساعت 22 توسط m.sahel
|