یکی در آرامش تپیده

و آن یک هزاران

چون گیاهی در هوای سحر

بر خاک دمیده

و سبز گاهی

آرام لمیده

در این گستره

سپیدارهای بلند بلورین بهار

نسیمی در خود دمیده

نسیمی سرمست

در گردش زمین و زمان.