در امتداد این همه راه
با غوغای غول آسای زمان
شب و روز مردمان
زجر و شکنجه ایست
که بی دریغ در تحولـی
راه می جویند
بـسوی ثبت امـید
آتشی می گفت:
عـبدوی جط دوباره می آید
از تپه های ساکت گزدان.
چرا که بی شک
دل چــه می کشد
از روزگار هجرانش.
+ نوشته شده در دوشنبه ۳۱ تیر ۱۳۸۷ ساعت 1 توسط m.sahel
|