همه راستی باید آراستن

زکژی دل خویش پیراستن

فزودن به فرزند بر مهرخویش

چو در آب دیدن بود چهر خویش

ز ناکردنی روی برتافتن

به از دل به اندوه و غم تافتن

زبان در سخن گفتن آژیر کن

خـرد را کمان و زبان تیر کن

                           فردوسی